Voor ons is Parijs een stad waar we ons thuis voelen. Alles aan deze stad is mooi en fascinerend. We hebben er de mooiste momenten mogen beleven en een ding weten we zeker; de passie voor deze stad willen we graag delen. Met regelmaat stellen we ons appartement beschikbaar voor vrienden en bekenden en al snel blijkt dat ze zich net zo thuis voelen als wij.
Bienvenue à Paris!
Roger, Chantal, Robin & Anouk Caelen
Het begon in 1998; door een toevalstreffer is Roger in Parijs terecht gekomen en tijdens een verblijf van ruim twee jaar maakte Chantal heel wat stedentrips richting deze stad. Zoveel als mogelijk gingen we over Parijs lezen en zien. Veel vrienden kwamen op bezoek en heel wat tours zijn door de stad gemaakt. In 2006 kwam onze droom uit. Een heerlijk appartement op loopafstand van de Champs Elysees, nabij de Arc de Triomphe.
Hoe zijn we hier terechtgekomen? Roger: “De stimulans vanuit PwC was groot om in het buitenland te gaan werken en mijn papieren voor Praag lagen gereed. Maar toch, door een toevalstreffer ben in in Parijs terechtgekomen.
Het blijft bekoren…
Lunchtijd, het is 12.00 uur; een smakelijk bereide maaltijd in een uitpuilend restaurant of brasserie geserveerd met een passende karaf wijn. Een voorbode van, wederom, een lange werkdag; voor 21.00 uur gaan de meeste collega’s het kantoor niet uit. Daarna pas genieten ze van een maaltijd van bijvoorbeeld confit de canard met gebakken pommes parisiennes.
Parijs, de taal, de mensen, de levenstijl, het was even wennen maar wat een schitterende tijd! Veel vrienden bezochten me in mijn ”luxe” appartement, gelegen aan de “Villa Pereire”. Dat was eerst nog ingericht met een matras op de grond maar na een ochtendje winkelen met Hans Overkamp was het al een stuk beter. De 5 aankopen waren: Een bed, een slaapbank, een T.V, een radio en een boekenrekje. Aangevuld met wat spullen van thuis (zijnde een degelijke duitse tafel) was de inrichting compleet!
Het is augustus 1998, na een verblijf van 2 weken bij nonnen in Vught ging ik met een beperkte Franse taalkennis werken in Parijs. Iedere dag met de metro naar La Defense. Onderweg, staand aan buffet in een ‘Bar au Tabac’ snel een espresso en een nog warme pain au chocolat. Versteld stond ik van de franse bureaus; vol met papierwerk, uitpuilende dossiers en bovenop lag de krant van die dag.
Een ander project diende zich aan; in 2000, na twee jaar Parijs, ging ik terug naar Maastricht, met gemengde gevoelens. Immers ben je nieuwsgierig of je uiteindelijk in deze stad overleefd zou hebben, de taal écht goed gesproken zou hebben en écht een van de fransen zou zijn geworden. Al had een Engelse PwC partner mij verzekerd dat zelfs na een verblijf van 25 jaar, hij sprak uit ervaring, hij nog immer een etranger was.
Desondanks neem je bewust of onbewust zaken en alledaagse dingen uit het leven in Frankrijk of Parijs over.
Samen met Chantal hebben we ons huis te bouwen in IJzeren, vlak naast Valkenburg. Van de miljoenenstad naar een dorpje van amper een paar honderd mensen. De rust en stilte laten we ons zeer welbevallen maar toch wil je af en toe proeven aan een bruisende wereldstad.